Het is 33 graden en zonnig in Ho Chi Minh als ik aankom. Het is flink zoeken naar de gele bus (tip van een Amerikaans stel uit Siem Reap) maar voor wêhnag word ik afgezet in het centrum. Bonus: een Saigonese studente, op weg naar haar familie, stuurt me een hele waslijst aan tips en regelt goedkoop een taxi voor me. "C?m ?n, Lin!". Wat blijkt aan de hand van deze tips? 1 van de 5 vuurwerkshows zal pal naast het hotel zijn. Er zijn veel dingen gesloten vanwege de Tet, dus het tourisme bestaat vandaag vooral uit lángs gebouwen lopen en een cocktailtje op de rooftop bars. Het eten (helaas is de Bahmi tent die Lin stuurde gesloten) is matig en vet in één van de weinige toko's die open zijn, maar voor de lunch was ik aangenaam verbaasd door het vegetarische Broodje BakPao uit de supermarkt, met een kwarteleitjes erin. U-bocht en gelijk een tweede gehaald. Smullen!

De kamer stelt niet teleur, voor een dubbeltje op de eerste rang. Vanuit het bad (.... Ja, er is een bad...) kun je een stukje skyline zien en er is net een lichtshow bezig, dus dat is het laatste stukje van de dag, voorafgaand aan de jaarwisseling. Voor het vuurwerk om 00:00 moet ik toch echt m'n luie kont het blokje om, want er staat een Vietcom bankgebouw van 6000 etages pál voor. De show zelf is prima, wat vooral opvalt is hoe halverwege iedereen op de scooter stapt en naar de volgende plek doortrekt. 2 minuten saamhorigheid en dan blazen de tuuters en uitlaatgassen alweer overal om je heen.

Chúc M?ng N?m M?i! Een mooie mentale afsluiter van deze solo trip. De dag erna stap ik om 06:00 in de taxi. De bus naar Phnom Penh vertrekt "al" om 07:45 (of we om 06:30 ècht bij de halte wilden staan)... Het grensoverschrijdende handelen bestaat hier uit een uurtje de dubbele de douane trotseren. Bus in, bus uit. Vietnam verlaten is ook nog een ding, maar we komen redelijk volgens schema in Phnom Penh aan, te meer omdat een reisgenote vraagt aan de buschauffeur om haar eerder af te zetten. Vlak naast het B&B dat ik onderweg heb geboekt.

Ik stap na een korte douche (hier is het 35 graden in de schaduw) in een tuktuk naar de Tuol Sleng gevangenis. De volgende ochtend, de laatste van mijn reis, word ik voor de wekker uit om 06:30 wakker en gebruik deze tijd om naar de Killing fields buiten de stad te gaan.

Dit deel van de reis was onmisbaar en ik ben blij dat ik beide plekken qua tijd heb kunnen bezoeken, maar makkelijk was het zeker niet. Het was emotioneel, verbijsterend en confronterend om het bewijs te zien van waar wij als mensen toe in staat zijn, onder het 'juiste' schrikbewind...

Rond 11:00 ben ik terug, ruim op tijd voor de terugreis, die soepel en zonder problemen verloopt. Er is een lay-over van 7 uur op Singapore Airport. Ik ga/durf niet meer de stad in, maar loop een keer (1.5 uur) de enorme luchthaven rond, bekijk de vlindertuin, cactus tuin, de waterval en binnentuin, kijk een film enz enz. Voor ik het goed en wel besef, zit ik in het vliegtuig terug naar huis. En dat was het dan!

Terugblikkend was het een prima trip die erg flexibel is geweest qua opzet en uiteindelijk re-de-lijk soepel is verlopen. Ik zou de indrukken uit Vietnam niet gemist willen hebben. Het is wel zo dat ik nu alleen maar steden en hotels heb aangedaan. Niet vreemd voor een eerste solo-reis en eerste Azië-reis, dit was een goed opstapje zo. Er zijn nog meer indrukken te vergaren in een volgend hoofstuk... maar dit was een goede start.

Deze reis heeft mij weer gewezen op hoe waardevol elk leven is. Wat een geschenk! Hoeveel invloed ieder van ons heeft op je medemens en op je omgeving. En hoe bizar, bizar goed wij het in Nederland hebben. Lekker cliché, maar: allemaal wijsheden van tegeltjes die bij mij een barstje erin hebben. Deze ervaring lijmt weer een beetje. Het is zowel een gevolg dat ik weer meer wilde zien en doen als een oorzaak van dat ik nu meer wil zien en doen....

Hartelijk bedankt voor het lezen! <3 Ik verheug me er al op om de volgende jaloersmakende blog van een ander te volgen!