Try, try, try again. Na die mislukte zaterdag is het alsnog nakomen ervan op maandag het beste medicijn. Misschien zelfs wel... nog beter dan als alles goed was gegaan. Met Mr. Sheng - de nieuwe tuktuk legende- spreek ik namelijk om 04:40 al af om te vertrekken. Dit keer lukt het..

Bij Ankor Wat merk ik al snel waarom zijn tijd 35 min eerder is dan de (geplande) tijd van Mr Mean. Ik zit nu namelijk vooraan bij het meertje voor de tempel. Daar zit nog maar een mens of 20. Dat wordt gestaag een behoorlijke meute in het donker achter ons en dan... De zonsopkomst. Onbeschrijfelijk wat een levenskracht daarvan uit gaat. De tempel weerkaatst in het bewuste meertje.

De mensen lopen al snel door naar de andere kant van de tempel en ik schiet een tourguide aan. Mr. Sheng brengt me daarna op mijn verzoek nog naar Pre Rup. Pre rup klinkt als een massage of een add-on bij de wasstraat, maar het is een tempel gebouwd van "laterite", een steen die rood opgloeit in de ochtend-/avondzon. De tourguide vertelde me dat de tempel weliswaar nog even dicht blijft, maar de weg erlangs gewoon open is... Meer aanmoediging had ik niet nodig!

Onderweg stoppen we nog voor een snelle foto bij Srah Shrang. Een waterreservoir uit de 11e eeuw. Slimme lui die Khmer, het liep vol in het regenseizoen en kon het hele droge seizoen dienen als voorraad voor de akkers. Ik ren ff heen en weer voor twee foto's en zie pas later in de tuktuk (die met gezwinde spoed naar Pre Rup tukt) dat die bewuste "ff snel een foto" de mooiste van de dag en misschien wel van de hele reis is.

Pre Rup voldoet ook al aan de hoop. Wat een dag! De tempel gloeit oranjerood op in het morgenlicht. Het is prachtig. Ik ben de enige ziel, naast Mr. Sheng en de bewaker bij de hoofdingang. Ik loop stiekem via een zij ingangetje toch lekker even naar binnen. Ze hebben het niet door. Erg mooi, die afgebrokkelde muren... ;-)

Om 11:45 krijg ik m'n e-visum voor Vietnam binnen, keurig kloppend en ik check ik uit bij het hotel. Nog even langs 2 pagodes in Siem Reap, wat souvenirs van de Made in Cambodja markt. Plonsje in het hotelzwembad, afdouchen en gaan met die banaan.

Op het vliegveld alsnog stress natuurlijk.. De versleten koffer waar ik al jaren tijd mee reis komt dit keer niet door de keuring en moet worden ingewrapt. Uit de rij dus en quanto costa naar de keukenfolieman. De balie houdt dit keer wel m'n paspoort vast, dus niet helemaal game over. "Indien u langs start komt...."

Daarna het verlossende moment : de boarding pass en misschien 'n klein traantje van oplichting bij het bereiken van de gate. Voor de toevallige passant onzichtbaar, hoor...

Laatste horde: Vietnamese douane. Stress om niks.. Die" twee pasfoto's en geprinte bevestiging" uit de algemene voorwaarden van het emergency visum? De "aanvraag eerst indienen bij de douane en een document laten afstempelen"? Ze sturen me gewoon ongezien met m'n telefoonschermpje door naar de controle en die stempelt binnen de minuut af. Niks an de zeis.. Welkom in Ha Noi! Ik arriveer om 23:30 bij het hotel, waar ik het reisplan aanpas, wat badder en dit verhaal tik. Morgen de oude stad, vanwege het weer valt Ha Long B(rrrrrr)ay af. 15 graden en regen, getsie!