Na een dagje uitbrakken liepen Yannick en ik in een door spotjes verlichte botanical garden. Het was alsnog erg warm en ik had het gevoel totaal te worden lekgestoken (wat later vooral tussen de oren bleek te zitten, gelukkig). Dit kon de pret niet drukken, we volgden een kronkelweg door het park waarbij Google Maps ons vaak van dwalen heeft gered. De tropische bomen met enorme luchtwortels, de jasmijn en een bonsaituin, grotendeels achter het gesloten hek, het was erg rustig in het park. Was beter geweest om de wandeling vóór 17:00 te hebben gedaan, maar alsnog heerlijk.

In de avonduren ontdekten we een karaokebar waar we nog even de boel flink op stelten hebben gezet.. De volgende dag grabden we een grab (de lokale über) naar the Wetlands, een reservaat gelegen op de noordoostpunt van het hoofdeiland. Hier wandelden we langs de kust en zagen Maleisië aan de overkant liggen. "Look out for the crocodile!" viel er overal te lezen. En we werden niet teleurgesteld. Vrij vlot begon de pret al met twee flinke wielwebspinnen naast het pad, waarop ondergetekende toch wat voorzichtiger verder liep. Wielwebspinnen, als de taxonomie klopt, bleken later niet agressief of giftig te zijn. Achteraf is het mooi wonen...

Later, bij het filmen van een cicade die oorverdovend tekeer ging, liep een hondachtig beest langs ons heen. Instinctief trok ik m'n been weg en bleef zo nog even een paar tellen in de (niet fight, niet flight maar) fright modus staan, waardoor het beeldmateriaal van de otter die hupsend het pad over rende helaas niet al te best is.

De weg vervolgde zich naar een tweede Visitor Centre, waar helaas geen lunch voorradig was. De hongerklop lag dus op de loer, want we waren pas halverwege. Yannick had gelukkig nog wat m&ms over. Bij binnenkomst was er een klassieke movie scene waarbij 3 vleermuizen opschrokken en zich om ons heen fladderend uit de voeten maakten. Op de terugweg zouden we er een stuk of 15 slapend aantreffen, een stuk schattiger...

En toen was het zover. Na eerst een flinke (komodo?)varaan tegen te zijn gekomen, schoot Yannick me aan en wees naast ons op... Een krokodil! Pal naast het pad. Gelukkig zat er 'n houten hekje tussen, maar toen het beest z'n bek open deed twijfelden we alsnog niet en liepen langzaam maar zeker niet kalm wat naar achteren (flight..) Er is een foto! De adrenaline gierde door ons lijf.

De terugweg was per bus en metro, er viel niks te grabben vanuit deze uithoek. Knikkebollend, nadat de adrenaline was uitgewerkt en er wat zoete broodjes in gegaan waren, bereikten we onze stop. Die avond kwam Olaf onze kant op en vierden we onze laatste avond in Singapore met een cocktail op een rooftopbar.

En dan nu... De eerste trip naar Cambodja. Moet zeggen dat ik het best spannend vind (net als de wetland wandeling). :-) De gate gaat over 5 minuten open, dus... here we go..!